ถุงไม่ต้องครับ ถุงไม่ต้อง

“ไม่ต้องใส่ถุงครับ” คำพูดนี้เป็นคำพูดที่ผมใช้ประจำ และอย่างเพิ่งคิดไปไหนไกลครับ ถุงที่ผมว่านี้หมายถึงถุงพลาสติกเวลาที่ไปซื้อของครับ และความคิดที่จะลดขยะของผมนี้ไม่ได้เพิ่งจะเกิดขึ้นเพราะกระแสโลกร้อนนะครับ ผมพยายามจะช่วยลดปริมาณขยะมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว เพราะว่าผมสังเกตมาเป็นเวลานานแล้วว่าทั่วทั้งเมืองมันมีแต่ขยะ แล้วมีวันนึงผมดูรายการโทรทัศน์เกี่ยวกับขยะพลาสติก เขาบอกว่า ถ้านำจำนวนขยะถุงพลาสติกของคนไทยเนี่ย มาผูกต่อๆ กัน สามารถพันรอบโลกได้หลายรอบเลยทีเดียว ผมก็เลยคิดว่า เอาน่า เราไม่ทำให้มันสกปรกแค่คนเดียว ก็ยังดีกว่าไม่ช่วยอะไรเลย ดังนั้น เวลาผมไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ถ้าหากว่าซื้อไม่เยอะ ไม่เกินกำลังมือที่จะถือ ผมก็จะบอกพนักงานว่าไม่ต้องใส่ถุง หรือเวลาไปซูเปอร์มาร์เก็ตแล้วต้องซื้อของปริมาณเยอะหน่อย ผมก็พยายามใส่รวมๆ กันในถุงเดียว แล้วมาลุ้นว่ามันจะขาดมั้ย (ชอบความตื่นเต้นครับ) แต่พักหลังมานี้ด้วยกระแสภาวะโลกร้อนกำลังเป็นประเด็น พ่อค้าแม่ค้าหัวใส และองค์กรเพื่อสิ่งแวดล้อมต่างๆ ก็ได้จัดทำกระเป๋าผ้า ถุงผ้าออกมาจำหน่ายให้ได้ใช้กัน ตอนแรกๆ ผมตัดใจซื้อไม่ค่อยลง เพราะว่าราคามันสูงครับ แล้วอันที่ไม่แพงก็ดูไม่ทนอีก แต่ท้ายที่สุดก็ยอมแพ้จิตสำนึกที่มีต่อสิ่งแวดล้อมและเพื่อโลกที่สดใส ผมก็ยอมซื้อมาหนึ่งใบ

นอกจากถุงผ้าแล้ว มีบางคนเช่นนักร้องวงทีโบน (ขอโทษทีครับ ผมจำชื่อพี่เขาไม่ได้) ใช้ปิ่นโตในการซื้ออาหาร เพื่อเป็นการลดปริมาณถุงพลาสติก เขาทำอย่างนี้มาเป็นเวลา 10 ปีแล้วล่ะครับ คิดดูสิครับ ว่าหนึ่งมื้อง่ายๆ ที่มีข้าวสวย แกงหนึ่งอย่าง กับอีกหนึ่งอย่าง แค่นี้ก็ใช้ถุงพลาสติกไปตั้ง 3 ใบแล้ว จะมาใส่รวมในถุงเดียวกันก็ไม่ได้

ถุงผ้า และ ปิ่นโต เป็นแค่สองวิธีง่ายๆ จากหลายร้อยหลายพันวิธีที่จะช่วยลดปริมาณขยะและรักษาสิ่งแวดล้อมให้กับโลกของเรา เรามาช่วยกันคนละไม้คนละมือ ก่อนที่เราจะไม่มีโลกให้อยู่กันเถอะครับ