วิ่งตามตะวัน

ผมขอต่อยอดจากเรื่อง ศิลปะบนท้องฟ้า นะครับ

ถ้ายังพอจำกันได้ผมเคยบอกกับคุณผู้อ่านไว้ว่า ท้องฟ้าจากมุมสูงนั้น สวยสู้มุมต่ำไม่ได้ มีเพียงสิ่งเดียวที่สวยกว่าคือภาพดวงอาทิตย์เผยตัวเองให้ผืนโลกเห็นบนเส้นขอบโลก

ผมหาโอกาสเก็บภาพดีๆ ได้ยาก เพราะว่าผมเห็นภาพเหล่านั้นในฐานะผู้ปฏิบัติงาน ไม่ใช่ผู้โดยสาร แต่ล่าสุดครับ...ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นใจ ผมเลยได้โอกาสเก็บภาพที่ผมว่านี้มาให้ชมกัน

จากความรู้สมัยเด็กๆ เราก็ทราบกันดีว่าโลกหมุนรอบตัวเองไปทางทิศตะวันออก ทำให้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และลับฟ้าในทิศตรงกันข้าม และการวิ่งตามดวงอาทิตย์นี้ คือเดินทางไปยังทิศที่ดวงอาทิตย์ประจำอยู่ ซึ่งก็คือทิศตะวันออกนั่นแหละครับ งงๆ นิดหน่อยนะครับ เพราะว่าไม่ทราบว่าจะพูดให้เข้าใจยากทำไม เอาเป็นว่าผมวิ่งเข้าไปหาดวงอาทิตย์เหมือนกับชื่อเรื่องนั่งเองครับ

ก่อนจะเจอตัวดวงอาทิตย์

อาทิตย์บนเส้นขอบฟ้า

ต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง